Verschillende kerken zijn actief bezig met het vraagstuk hoe generaties met elkaar verbonden kunnen worden, zodat we met en van elkaar kunnen en willen leren. Zo ken ik een gemeente waarin generatiegesprekken worden gevoerd; op een bepaald moment moeten leden van de ene generatie een briefje met adres van een lid van een andere generatie trekken. Vervolgens gaan beide leden informeel bij elkaar op bezoek en de verwachting is dat het gesprek ook over kerk en leefwereld zullen gaan. De ervaringen die ik hoor zijn positief.
Een andere gemeente verbindt met regelmaat een catechesegroep aan een bijbelstudiegroep. Er wordt een onderwerp voorbereid dat zowel de leefwereld van de catechisanten als de leefwereld van de volwassenen raakt. Met elkaar in gesprek leren beide groepen elkaar te verstaan.
In de gemeente waar ik lid van ben is een cursus gestart voor jongvolwassenen (geboren na 1985). In deze cursus wordt het praktische reilen en zeilen van een gemeente uitgelegd, maar ook gesproken over de meer geestelijke kant van gemeente zijn. Opvallend aan deze cursus vind ik dat er veel belangstelling voor is vanuit de jongeren en dat deze geleid wordt door iemand uit de Protestgeneratie (geboren tussen 1940 en 1955). Deze cursus lijkt de conclusies uit mijn eerdere blog te bevestigen; generatie Y en de Pragmatische generatie klikken goed met elkaar. Laat ze hun gang maar gaan, dan raken we vanzelf uit de impasse waarin we nu met z’n allen zitten.
Toch is daarmee niet alles gezegd en moeten we ook oog hebben voor een andere kant.
De Protestgeneratie ergert zich aan de onopvallendheid van generatie X en de besluiteloosheid van de Pragmatische generatie. Zij zouden willen dat deze generaties wat vaker ‘op de zeepkist zouden gaan staan’.
De generatie Y wil vooral creatieve ruimte waarin ze zichzelf kunnen zijn. Zij lijken zich weinig aan te trekken van bestaande hiërarchie en van wat gebruikelijk is. Zij leiden vooral zichzelf en hebben van anderen vooral positieve feedback nodig.
Ik neem aan dat de aantrekkingskracht voor de leiders van deze cursus ligt in het feit dat ze te maken hebben met een groep jongeren die wel weer op de zeepkist durft te staan; onlangs hebben zij leiding gegeven aan een gemeentevergadering waarin behoorlijk wat vernieuwende ideeën aan de orde kwamen.
Tegelijkertijd vraag ik mij af of zowel de leiders als de cursisten ook in staat (willen) zijn rekening te houden met de overige generaties, want hoewel de generatie X en de Pragmatische generatie niet op de voorgrond zullen treden en zich wellicht makkelijk aan zullen passen, zijn hun ideeën en inbrengen zeker niet waardeloos. En zou het negeren daarvan kunnen leiden tot sociale explosies (in opstand komen, steeds dwarser worden) of sociale implosies (terugtrekken of onttrekken).
Els van Dijk (zie Voor wie meer wil lezen) geeft aan dat de samenleving uit elkaar gevallen is door de opkomst van massamedia. Waar men voorheen bij een bepaalde groep of overtuiging hoorde en die bepaalde wat goed en wat fout was, kun je tegenwoordig vraagstukken van alle kanten bekijken, zijn er net zoveel positieve als negatieve meningen over te vinden en moet je in staat zijn zelf een keuze te maken… die nooit helemaal goed of helemaal fout is.
De samenleving is veranderd van een gemeenschap naar een gezelschap, waarin individuen los van elkaar en langs elkaar leven. Als wij als kerkgemeenschap geen gezelschap willen worden, moeten we de verbinding weer gaan zoeken. En het is juist de verbinding waarin de generatie X en de Pragmatische generatie zo goed is.
Twee jaar geleden is er met medewerking van gemeenteleden uit alle generaties een conceptbeleidsplan opgesteld voor het jeugdwerk in onze kerk. Het gaat in dat plan om de jeugd van 0 tot 25 jaar. Uitkomst van dat plan was om de verschillende clubs met elkaar te verbinden, zodat sprake zou zijn van een doorgaande lijn.
Helaas ontbreekt het nog aan initiatiefnemers om dit plan definitief te maken en zijn leden van de generatie Y alweer begonnen met een eigen plan voor hun eigen club. Op het advies (positieve feedback!) contact op te nemen met de schrijvers van het conceptbeleidsplan om tot een gezamenlijke uitvoering te komen, is tot op heden nog niet gereageerd.
Zouden we in staat kunnen zijn het enthousiasme van de Y generatie te behouden en toch te verbinden met de generaties voor hen?
Jantiene G.
hoofdharthandenleren 