…over tablet-onderwijs

Op 22 augustus 2016 kwamen de eerste leerlingen na de zomervakantie weer op school. En al in de eerste week werd het woord ‘tablet’ weer genoemd. Jaloezie omdat een paar collega-scholen begonnen waren met tablet-onderwijs en het lijkt of er op de eigen school geen geld voor is. Verwondering over een digitaal programma bij de schrijfmethode, want hoe kun je ooit schrijven leren op een computer? Maar ook huivering en voorzichtigheid, omdat we ons af vragen hoe het komt dat de kinderen van nu zich zo moeilijk kunnen concentreren en verdiepen in een vraagstuk en wij sterk het gevoel hebben dat dit mede komt door de digitalisering van hun hele leven.

Zelf heb ik de zomervakantie gebruikt om het boek ‘Digitale Dementie’ van Manfred Spitser te lezen en hoewel ik mijn vermoedens al had en wij op school een groot deel van de ICT hebben stopgezet, – bij ons wordt vrijwel niet meer gewerkt met digitale RT-programma’s en oefensoftware bij de methodes-, ben ik toch nog geschrokken. Misschien wel het meest omdat onze vermoedens door dit boek stevig bevestigd worden.

Tijdens mijn vakantie kreeg ik een logeetje van 3 jaar oud. Meestal mag hij bij mij filmpjes van Buurman en Buurman kijken als ik het eten ga klaarmaken. Op de één of andere manier kon ik het dit keer niet over mijn hart verkrijgen om hem daaraan bloot te stellen. Gekscherend zei ik tegen hem: Dat is niet goed voor je hersenontwikkeling..! Hij werd boos en riep: ‘is wel goed voor mijn hersenontwikkeling, mag ik van papa en mama ook!’

Uiteraard heb ik de schroom opzij gezet en heeft hij alsnog een paar filmpjes mogen kijken, -een kind met dergelijk taalgebruik kan wel wat hebben-, maar aan de hand van verschillende praktijkvoorbeelden wil ik in komende berichten toch duidelijk maken waarom voorzichtigheid hierbij ook echt op zijn plaats is.

Jantiene G.